Giderken durduramadık birbirimizi....
Çünkü isteyen sendin gitmemi....
Ve yok olmayı göze alan sendin.....
Kimsenin öğretmediği.. bir şeyi öğretmeni dilerdim ayrılırken...,
Ama sen herkesin öğrettiğini yeniledin.....
Şimdi aşk, inançlarını yitiren bir İnsan gibidir...... BENİM İÇİN....
BEN GİTMEYİ ÖĞRENDİM ARTIK,..... KALMAYI HİÇ BİLMEDEN......
Bir kapının eşiğinde kaldı her şey....
Konuşmak anlamsız, susmak çaresizlik oldu.....
Artık bütün sevdalar kör topal...
Ve ayrılık bulaşıcı bir hastalık.....
Seni Sevdim ama Gönderdin beni Yani terkettin....
Artık yoksun yani hiç olmayacaksın.....
Şimdi sen, adı geçmişte kalmış birisin.....
Şimdi biz, bir şarkıdan çalınmış iki nota gibiyiz....
Eksiğiz ve yokuz. ...
Dilsiz....
Artık hiç gelmeyeceksin biliyorum.....
Büyük bir yalnızlık sarıyor içimi...
Her gece kendimden utanıyorum....
Kimselere dert yanmıyorum. ....
Beni bunca sevecek ne vardı,...
Ne vardı kanıma girecek....
Gözlerimin baktığı yerde olacak ne vardı....
Bozuk bir plak gibi her gün aynı şarkıyı tekrar edecek ne vardı....
Hiç karşıma çıkmasaydın, bu gözler görmeseydi seni olmazmıydı....
Belki karşımda değilsin yanılıyorum,....
Elimi uzatacak kadar yakınımda değilsin.....
Bu gözler senin gözlerin değil aldatıyorlar beni......
Herkes sana benziyor....
Bütün aynalarda sen varsın.....
Attığım adımlarda yürüdüğüm yollarda hep sen.....
Ayrılık çok kötüymüş adı çıkmış bir kere......
Yani ölümün diğer adıymış.....
Yoksa bin yıl daha yaşamak isterdim.....
Ve seni bin yıl daha ayrılıklar içinde sevmek......
Şimdi sen yoksun ya.....
Seni dilediğim gibi sevebilirim artık.....
Tutar ellerini uzun uzun öperim....
Kimseler ayıplamaz beni.....
Yokluğunda seni nasıl sevdiğimi bilemez kimse.....
İşte gözlerin karşımda duruyor....
Dilediğim kadar tutabiliyorum artık ellerini....
Gittiğim her yere seni götürebiliyorum.....
Ve sana hasret ellerle okşuyabiliyorum yanaklarını......