Benim dostum yok kendimden başka....
en canlı çarpışmaları yaptığımdı kendim ....
en kanlı çatışmalarda savaştığımdı ....
nedensiz bi zıtlaşmaymış aslında.....
Benim dostum yok kendimden başka.....
anladım unutmamacasına.....
anladım ki annem yok benim ....
geçmişime inat yalnızım.....
geleceğe tek ben gidiyorum...
zaten öyleymişim aslında...
anladım ...
yarim yok benim ......
Umutlarim sa ona keza...
Tek suçum çok mu açılmak engin dediğim mavi deniz.. gözlerine.....
neden boguyorsun beni....
neden tutmuyorsun ellerimi....
Yalnizmi mi düşeceğim yalan tuzaklara,....
sahi olamayacak mıyım yoksunluğumun köşesinde,.....
varolmak bu kadar zor muydu......
anılar mı yaşatacak beni,....
ben mi küseceğim hep anılara sonradan.....Evet artik kendimden baska dostum yok
Beynimin içinde ne kadar düşünce varsa.....
Hepsini saldım uçsuz bucaksız çayırlara.....
Sonra bir yağmur bulutu belirdi gözlerimde.....
Ama sağnak olup yağamadı.....
Utandı, gözpınarlarımda durdu öylece....
Fırtınadan sonraki sessizlik misali....
Bir sükunet çöktü o an içime....
Hiçbir şey düşünmek istemedim kendimden başka,......
Hiç kimseyi görmek istemedim kendimden başka....
Bir ben kaldım bende'...
Bir ben öldüm bende'...