Ben bitiyorum.....
Ruhum yavaş yavaş ölüyor......
İçimdeki çocuk.....,
Pılısını pırtısını toplayıp,gitmeye hazırlanıyor......
Kışa dönüyor içimdeki bahar,....
Omuzlarımdaki yük, iyice bastırıyor,..
Çökmek üzereyim, tipiye döndü kar, ....
Tek tek kapanıyor ışığa çıkan yollar......
Ellerim titriyor... Hiç olmazde önceden....,
Ağlamak, gözümün ucuna gidip gidip geliyor......
Eser kalmadı çocuk yüreğimden.......Yavasca.....yavasca.....büyüyorum... belkide..
Sonra sözler birikiyor yüreğimde.. bir kuş olupta kanat çırpamıyor ya umuda ,...... sevgiye , geleceğe ........,
Kendi ekseni etrafında dönü dönü duruyor .......,
Ki insan en çok bağırmak istedlğinde...... avazı çıktığı kadar susar ya ......,
Bazende... dost görünümlü.... şerefsizlere kan kusar ya ,.....
zor işte yutkunamamak , nefes alamamak ,..... uyuyamamak zor ...
Sensizlige...alismak ..zor... yavasca...yavasca....