Arındım geceden sabaha,...
Kırkladım tüm geçmişimi....
Beyaz köpüklerle yıkadım hüzünlerimi....
Artık,vermelisiniz bana,...
Kaybolan renklerimi....
Koşulsuz,ve geri iadesiz...
Sildim siyaha dair ne varsa,....
ruhumu sarıp sarmalayan......
Şimdi ellerimle yeniden boyamalıyım geleceğimi....
Kaygısızca vede şüphesiz...
Ayıklandım ....
Gerçeğe yaklaştım ..
Gündüz oldum, gece oldum ..
Soru oldum, cevap oldum..
Sevap oldum, günah oldum .....
Ama her zaman ...
Sadece...
İnsan oldum ....
Şaşmadım, şaşırmadım, şaşırtmadım ...
Açık, net ve mert oldum...
Ağlayana destek oldum .....
Hata yaptım, gocunmadım ....
Bedel ödemekten sakınmadım ...
İlk oldum, son oldum, sensiz..oldum ..arindim..arinilacak ..ne ..varsa
İlk yarı bitti ..
Hayat bir ..
Ben sıfır ....
Ağladım...
Sızladım ..
Yakındım ..
Düştüm ..
Canım yandı ..
Kırıldım ...
Ama eğilmedim...
Vazgeçmedim ..
Ve tekrar ayağa kalktım ......
Ders aldım...
Ders verdim ..
Ders oldum ..
Birdim ...
Tektim ..
Yok oldum ..
Yokluktan ...
Yeni bir ben olarak ..
Geri doğdum .....
Hayatla yoğruldum...
Yandım, kavruldum ..
Kıvam buldum ..
Arındım ...yasananlar..arinmak ..icin ..var
Diyecek halim yok!.....
Ne oyuncaklarım oldu....
Çamurdan arabalar dışında!....
Ne de gerçekleşmeyen hayallerim!....
Akşamdan kalma bir teselli var elimde.....
Çocukluğumdan kalma yanılgılarım'
Gittikçe artıyor yenilgiler.....
Kazandıkça artıyor....
Sürü mantığı belki.....
Belki yokluk çekiyor bir başka yokluğu .....
Alıştım oysa.....
Almıştım payımı, bana düşen ...
Ağzımın payını da almıştım.......
Arındım çocuk saflığımdan......
Birbirinden kötü duygularla.... aksattım gidiş yolumu....
Kendimi kaç kez doğum sancısı çekerken.....
Kaç kez zifiri karanlığın sonunda gördüm....
Güneşle hiç aram olmadı....
Yaşadığımın kanıtı gibiydi yalanlarım.....
Çocukken anlatılan her anı çekiyordu beni kendine......
Çocukluğumla da hiç aram olmadı......
Geri dön deseler gene karanlığa döner yüzüm......
Dönmez çocukluğuma........
Kim yıktı beni böyle?.....
Kim aldı elimden oyuncaklarımı?.....