ışığı yitirmiş gün. zaman eriyip solmakta ...
güneş gece açıyor gecem seninle dolmakta ...
kucakladığım yıldızlar kucağımdan düşüyor...........
kutupta gece yanıyor çölde gündüz üşüyor ...........
Dört duvar arasında soludum seni....
İsli ranzam masa oldu geceler boyu...
Bir ucunda sen, bir ucunda ben...
Bir dilim ekmek yoktu, sen yoktun...
Kokun yoktu.....sadece .... sensizlik ve gece vardi....
Ulan gece!... Ne çabuk vazgeçiyorsun Aydan ...,yıldızlardan.., bin muhabbetle bütün gece yüzüme bakmaktan...! Kanıyorsun ..güneşin portakal rengine bin bir nazla gelişine..Farkın kalmadı insanoğlundan! .....
İşte şimdi .....
Gecenin karanlığına inat ....
Demir almak zamanı geldi ....
Günün umuduna doğru ....
Koşmak,yelken açmak.....
Sessizliğe,sensizliğe çare bulmak ....
Sensiz gecelere inat .....
Seni içimde yaşatmak.......
Gecenin karanlığında...
İçimi büyük bir hüzün kaplarken ....
Senin yokluğuna alışmaya çalışırken ...
Sabahın ilk ışıkları vuruyor....
Gün ışıyor...
Bir kez daha karanlık geceler bitiyor...
Ama sensizliğime çare bulunmuyor....
Sesizce boynumu büküyorum......
Hiç bu kadar dokunmazdı geceler....
Böylesine siyah,bu kadar sessiz değildi.....
Yüreğim seni yaşamadan önce....
Arıyorum seni,biriken özleminle....
Karamsar ve duygusal ruh halimle.....
Tutsak bıraktın beni, karanlık gecelere,.......