Yıkılmışım Ben
ben idim dağları aşk ile aşan
kükreyip sel gibi köpürüp taşan
gönülden gönüle cehdedip koşan
şimdi boşluklara dökülmüşüm ben
onun yollarında buldum canımı
keskin kılınç oldum kestim kınımı
bu aşkın seyrine döktüm kanımı
amma halimi gör yıkılmışım ben
işte budur benim lisan_ı virdim
döktükçe çoğalır gam ile derdim
nice fırtınaya göğsümü gerdim
yerimden, kökümden sökülmüşüm ben