Pervasızca yürür insan,
Kaldırımlar serilir caddelerine şehrin
Gölgen düşer önüne sere serpe
Kendi gölgenden korkarsın'
Bir yalnızlık türküsü çınlar kulaklarında'
Acımasızca vurur yüreğinin gam teline
Vurur vururda yine aşk diye ağlarsın'
Oysa sağır kulaklara haykırıştır belki de
Sana beslenen duygular
Kör gözlerle bakmaktır belki de
Göğün hayran kalınası güzelliğine'
Bahar gülücükleri saçarken
Benim küçük mavi çiçeklerim,
Bu gün İstanbul üfül üfül eserken
Üşüttü ve ağladı, dileklerim
Yalnızlık istiyorum yalnızlık
Ruhumun kuytuluklarından kurtulsam
İzbe köşelerden sıyrılsam
Halvet, vuslattır sevgili'ye azık
Yalnızlıkta söylenen şarkılar vardır
Dinlemeli onları dinlemeli
Sükûtun söylediği sessizliği dinlemeli
Eflatun renkli. Gül kokulu dilekler vardır
İstanbul' a yolunuz ne zaman düşer
Gül kokulu zamanlar dileğiyle.
Lâleler ekilmeli gönül bahçelerine
Gönülde gülün rengi pişer