Duygularim depresiyor. Bir isyan belki. Bilemiyorum. En azindan simdilik böyle düsünüyorum. Aslinda pek kararli da degilim. Isim koyamiyorum. Bildigim bir sey varsa o da; huzursuzum.
Bir seyler ters gidiyor. Veya ben, bir seyleri dogru yapmiyorum. "Tesrlik var" zirhina siginiyorum. Oysa insan kendi tercihlerinin neticelerini yasiyor.
"Neden, nicin!" diyerek, ne hayati ne de kaderimi sorgulamayacagim, hakkimda yok buna. Ucuzculuk olur.
Bu hayati ben yasiyorum en nihayetinde. Yasadiklarim ise kendi tercihlerimin ürünü. Hasili ic alemimde ki huzursuzluk, her ne kada isim koyamasamda, bir vicdan muhasebe olabilir. Kendimle yüzlesme.
Amiyane yani halk diliyle "kivirmazsam" kendi kendime, acziyetimi ve zayifligimi kendi kendime "haykirabilirim"...

Evet, ben bir insanim ve muhtacim...

selam ve hürmetlerimle...

-----
Her bakan göremez, her gören mutlaka bakmistir...

Rica ederim...ben tesekkür ederim, ilginiz icin...Rabbim Razi Olsun...

selam ve hürmetlerimle...

-----
Her bakan göremez, her gören mutlaka bakmistir...

Insanin kendi kendine yanlislarini ifade edebilmesi Cesaret midir !...ve bunu yapabilenler var midir! Varsa bu bir marifet midir...

Neden üstünü örteriz yanlislarimizin! Günese gözünü kapatan kendine karanlk eder...

selam ve hürmetlerimle...

-----
Her bakan göremez, her gören mutlaka bakmistir...