Evet beni mutsuz eden insanları siliyorum. Evet bencilim. Evet kötüyüm. Evet bunların hepsi ve daha da fazlasıyım.

Evet güveniyorum. Evet çok seviyorum. Evet bırakmak istemezsem ne yaparsa yapsın bırakmıyorum. Evet bunların hepsi ve daha da fazlasıyım.

İnsanlar her daim çelişik yaratıklar öyle değil mi? Sorsanız hiçbirimiz bencil değiliz, hiçbirimiz hiç kimsenin canını acıtmadık, hep aldatılan-üzülen taraf biz olduk, biz masumduk ama dünya çok kirliydi, biz iyiydik ama diğer insanlar kötüydü, biz yalan söylemezdik fakat; karşımıza çıkan herkes sahtekardı öyle mi?

Ne büyük yanılgı!

Kimse inandıramaz artık beni bir insanın bencil olmadığına. Kimse inandıramaz beni insan soyunun sevgisinin sonsuza kadar süreceğine. Kimse inandıramaz beni omzundan el çektiğiniz bir dostun sizin yanınızda kalmaya devam edeceğine.

Hiç düşünmüyor musunuz?

Bencil olmasaydık ayrılıp giden, terk eden karşı cinsleri suçlamazdık.

Bencil olmasaydık dost sıfatını yüklediğimiz insanları, canımızı ilk acıtışlarında ortada bırakmazdık.

Bencil olmasaydık sevdamızda bile karşılık beklemezdik. Ve karşılık göremediğimiz sevdaları!) iki gün içinde yitirmezdik.

Bencil olmasaydık o çok sevdiğimiz adamların/kadınların bizi hırpalamasına bir noktada son vermezdik. Yansak da severdik.

Hepimiz suçsuzuz ve insanlar çok kötü değil mi? Haklısınız(!)..