"Ben" bir kelime...icini doldurmaya kimsenin gücünün yetmeyecegi lakin cagristirdigi mana itibari ilede sayfalar dolusu yazilabilecek bir kavram...Sürekli benliginden dem vuran insan, kendindeki ben'i bana göster suali karsisinda, önce bir duruyor, düsünüyor ve sonrasinda sayet kendinc uygun bir cevap verebilecegine inaniyorsa konusmaya basliyor...farkinda degilki konusurken dahi benlik icinde...zira benligin anlatimina kalkismak, bizdeki ben'i hoyratca benligimize cignetmektir...

Sendeki "Ben" nedir, nerededir, gösterir misin? diyorum...bas, kol, ayak, gögüs neresini göstersin...organ olarak kabul ettigimiz uzuvlari mi...sasiriyoruz, "hmm" ile baslayan ve bocaladigimizin göstergelerini yasadigimiz bir "beden dili "sahnesi...o halde tekrar soruyouz...ben'in nerde...."Yok" cevabini ciliz bir sekilde isitmek mümkün...

-" YA ben'de ben yok!"...ne kadar gülünc kactigini düsünenleri düsünüyorum....kimbilir yaziya da sacma diyenleri...ama sahi "Ben" nedir Allah askina..? "beni bende demen, ben bende degilim, bir ben vardir bende, benden iceru" diyen askina yandigimiz, hak asigi neyi kasdetmisti acaba..?

Benlik davasi güdenler, benlikleri icerisinde kimliklerini kaybederler...

selam ve hürmetlerimle....