Bir bakkalin, cok konusan bir tuti kusu vardir.
Dükkana öylesine alismistir ki, bakkal gittiginde artik dükkani o beklemektedir.
Birgün yine bakkal dükkandan ciktiginda iceriye bir kedi girer. Tuti, ondan kurtulayim derken, dükkandaki bütün gül yaglarini yere döker.
Bir müddet sonra gelen bakkal, dükkani dagilmis, gül yaglarini yerlere dökülmüs bulur.
"Kizdi hem Tutiye bakkal, dövdü hem,
Tuti, hem kel oldu, hem dilsiz o dem!"
Tuti , o gün dayak yedikten sorna artik hic konusmaz ve tüyleri dökülmeye baslar.
Bakkal, cok üzgündür. Fakat hangi careye basvursa tutiyi konusturamamakta, gönlünü alamamaktadir.
"Keske dövmeden evvel kirilsaymis elim,
Böyle dilsiz tuti görmek pek elim"diyerek döyünür.
Aradan uzun zaman gecer. Tuti, bir gün kapidan gecen bir kel adam görür. Ve herkesi sasirtan sey olur, birden konusmaya baslar.
"Söyle kel, nicin karistin kellere,
Zannedersem sen de gül yaglar döktün yere" der.
Bakkal sevinir, tutinin bu sözleri herkesi güldürür.
* * *
Insanlar herkesi kendileri gibi bilerek aldanabilir, kendi hatalarini ve hallerini umuma mal ederek suizanna düsebilir. Hz. Mevlana bu hakikati ders verir ve mevzuyu söyle tamamlar:
"Olmaz asla evliya insanla bir,
Yaz da bir bak, sütte "$ir", aslan da "$ir".
Cogu insan, iki kelime ögrenince büyüklerin kritigini (elestiri) yapmaya baslar. bilmez ki onun bir ömürde kazandigi marifeti bazilari bir saatte kazanmaktadir.
Farsca da, $ir, hem süt hem aslan demektir. Bizdeki, elimiz manasindaki "el" ile, yabanci manasindaki "el" gibi.... Nasil, ikisi de "$ir" diye, aslan ile süt aynidir denemez, öyle de ikisi de insan insan diye, her insan aynidir denilemez.
Bir sinek olan ari bal yaparken, baska bir sinek zehir yapmaktadir.
Insanlar tuti kusunun akibetine düsmemek icin zahire takilmamali, haddini bilmezlik yapmamalidir...!
Selametle
-----
"La ILahe ILLaLLah, Muhammeden ResuLaLLah" |
83 aktive Mitglieder
