Henüz donumun kıçımdan düştüğü yıllardı. Babam bana kot pantalon almıştı. Severek giyiyordum. Bir keresinde köyün tepesinde rüzgara karşı yüzmetre engelli o işi yaptıktan sonra fermuarı çektim. Çekmez olaydım! Erkekliğimin alameti farikasının sünetlik parçasını fermuara kıstırdım. Tabi bağıra çağıra, ağlaya zırlaya eve gittim. Beni o halde gören dedem ağız dolsu küfür edip, fermuarı icad edene dümdüz sayıyordu. Ve bugün fermuarı icad eden o adamın 132. doğum günü. Bana o acıyı yaşatmana rağmen iyi ki bu dünyaya uğradın Gideon Sundback. Doğum günün kutlu olsun. Mutfakta bir parça pasta ve bir bardak şarap var. Senin için içiyorum.

Günlük yaşamda kullandığımız birçok şeyin nasıl ve kim tarafından bulunduğunu pek önemsemesek de onlar insanlık tarihinde hakettikleri yerdeler.

Tören mangası hazır olsaydı işi o kerteye getirip davul zurna eşliğinde o işi aradan çıkaracaktık ama olmadı. Zaten o bir önprova gibiydi. Fazla zaman geçmedi cellad elinde usturasıyla kapıya dayandı. Koyun kırpma mevsimi gibi çocukların yarısını kırpıp geçti. Kaçan kurtuldu derken bir tek şekere tav olanlar saklandıkları deliklerinden bir bir çıktılar. Anlayacağın savaş meydanını uzun fistan giyerek terk ettik.