İnternete o kadar çok özlü söz, şiir dolanıyorki valla billa artıkın başım ağrıyor. Sanırsınki hepisi bir filozof.

Haritada Çin'in nerde olduğunu bilmeyen adam kalkmış sabah akşam Çin'li "bilgeler"den (aslında Google amcadan) ha babam özlü sözler kopyalıyor. Bilmeyende bu ülkede ne kadar çok bilgili kalabalık var diye ağzı açıkta kalır.

Ha bir de Şiir hırsızları var ki, sorma gitsin. Adam üç karışlık şiiri oraya kopyalıyor ama altına kimden olduğunu yazmıyor. "La sen ne zaman şair oldun zırto!?" diye sorasım geliyor.

En manyağı da; başkasının malı olan yazıyı kopyalayan hödüğe, arkadaşı olan başka bir hödüğün "eline, yüreğine sağlık, güzel bir şiir" demesidir. Yani çüş be... Ulan o yazıyı yazan adamı sen zaten mahalleden tanıyorsun ve onun ne mal biri olduğunu bildiğin halde ne diye yıkama yağlama yapıyorsun dingil. Bir de şu kadın erkek diyalogları yok mu? Vay babam... Kadın olan erkeğe karşı kadını, erkek olan kadına karşı erkeği yüceltir. Habire karşı cinse laf sokmalar. İşin manyak tarafı; bunları yapanlar eşek kadar adamlar ve inek kadar kadınlardır. Hani liseli gençlik olsa ammena. Aslında her iki tarafında niyeti belli ama cilveleşmekten ona vakit gelmiyor.

Aha! bu arada pilavın dibi tuttu. Ben şunu bir karıştırıyım.

"Elinaz arkadasim, 'sende mi bilmem ne oldun' gibilerinden
olayi döndürüp yük hayvanına bindirmenizi sahsen size hic
yakistiramadim."
Bu yazdığını okurken soğan doğruyordum. Gülmekten mi, soğanın acılığından mı bilemiyorum habire gözlerim yaşarıyor. (dalga geçmiyorum hoşuma gitti.)

Bu arada fark ettim ki, Eliz olayı döndürüp yük hayvanına bindirmiş (burada gülen yüz efekti var) bende olayı getirip sağılacak hayvana bağlamışım. Aferin bana!

Yahu şaka-maka bir yana da hele şu Twitter'de 140 karakterlik aklı olmayan insanların gece gündüz 140 harfli alıntılarının sağnak yağış biçiminde bilgisayarımın penceresinde yukarıdan ağaşıya akması beni dumura uğratıyor. Windows'un penceresinden öyle vıcı vıcık akıyorki insan dışarıyı göremiyor.

Vay be diyorum. Kitap okuma alışkanlığında dünyada sıralamasında diplerde yüzerken, Kopyala yapıştır da dünya birinciliğine oynuyoruz. Ama nedense kopyalarken eserin gerçek sahibinin ismini kopyalamayı beceremiyoruz. Aslında benim esas derdim bu da değil. İnternete karı kız tavlama, tez elden bir koca bulma peşinde olanların geçimini bu yoldan sağlamalarıdır. "La senin hiç bir düşüncen, hislerini anlatacam kendine ait iki kelimen yokmu!?" diye sormadan edemiyorum. O yüzden diyorum "la hele bir dur!" gir mutfağa kendine bir yemek pişir. Arada üç beş kişiyi davet et bak muhabet ne güzel olacak.

Bir ara şöyle bir şey başıma geldi.

Bir Cafe'de mal mal oturuyorum (Ben) yıllar önceden tanıdığım tipin biri (Tipbir) gelip yanıma oturdu. Ben Bezgin Bekir vaziyetlerinde onunla hoşbeş etmeye çalışıyorum. Bir ara hep elinde duran Ayfonu'nu açıp feyzboğ'ta yazdığı yazıları bana gösterdi.

Tipbir: Bak geçen gün Tipiki'ye şu yazıyı gönderdim.

Benİç ses: işkence başlıyor anasını satayım)

Ben: (Dış ses) Eee!

Tipbir: Ee okusana.

Ben: (İç ses) La yine mi Mevlana'dan bir söz, of, offf!

Tipbir: Tipiki'nin cevabını oku.

Ben: (Sesli okuma) Abey çok büyük sağol, çok güzel yazmışsın.

Bu arada Tipbirin suratında büyük başarıya imza atmış bir insanın ruh hali var.

Ben: Ee bu Mevlana'nın sözü.

Tipbir:!?

Ben: Boşver, eşeği saldım çayıra mevlam kayıra.

Tipbir: O da mı Mevlana'nın?

Ben: Hangisi; Eşek mi, laf mı?