Sevgi Üzerine Kısacık Bir Not...

Hani çok sevdikleriniz vardır yaşamınızda, en sevdikleriniz hatta...bazen aşırı olur bu sevgiler ..geceniz gündüzünüz ona odaklanır ,hayatınızı ona göre yaşarsınız...Ne yer,ne yapar,üzgün mü ,mutlu mu?nerede şu an...o ne isterse oraya gideriz...hatta bir bakmışsınız yediğiniz ,içtiğiniz,zevkleriniz bile onunkilerle aynı oluvermiş....oysa ki farklıydınız siz...kendinize ait bir dünyanız vardı,orda pek çok özeliniz vardı...gitmekten keyif aldığınız yerler,hayalleriniz,yapmak istedikleriniz vardı...ne oldu da vazgeçtiniz bunlardan..bu aşırı sevgi mi unutturdu size bütün bunları...peki o en çok sevdiğinize ne oldu ?onun yaşamında neler değişti...beklentileriniz?onun beklentileri? bütün bunlara ne oldu?Babamın bir lafı vardı..."Ne kadar değer görüyorsan sen de çok üstüne çıkma ,dengeyi bozma kızım"derdi...O zaman gülerdim bu söze,babacım yapma çok klişe bunlar derdim...Şimdi çok daha iyi anlıyorum neden böyle söylediğini...basit görünen ancak ilişki durumunu çok iyi özetleyen bir söz ...Peki dengeyi nasıl ayarlayacağız?Az önce yazdığım değişimlere bakarak bence...Bu soruları cevapladığımızda tablo ortaya çıkıyor gibi..

Kendini hırpalamakla sevmek aynı şey oluveriyor biz farketmeden...Öyle yükseltiyoruz ki beklentimizi ,sonunda mutsuz oluyoruz...Halbuki tut dengede şu ilişkiyi,kaç duygunun aşırısından ,çek beklentileri  aşağıya,çık şu masal dünyasından azıcık...Bak gör bakalım nasıl değişiyor ilişki..."azı karar çoğu zarar" dan yola çıktığımızda bu işin doğrusu"kararında sevgi"ler oluyor bence...

Sevgi yeryüzünün en güzel en naif duygusu...Yıpratmamalı ama......Beslemeli insanı...Sevdikçe keyif almalı,sevesi gelmeli...Daha net,daha sade,daha yalın olmalı...iç dünyanı,dengeni,öz saygını koruyarak büyümeli .....Gün batımında kumsalda koşmak gibi olmalı sevgi....Ruhun özgür,zihnin dingin ... kalbinde yarattığı  çiçek tomurcuklarının  esen rüzgarla yüzüne vurması gibi olmalı...