Hiç olmadık bir anda karşılaşırız belki seninle. Belki bir şiir'de rastlaşırız. Yada bir şair'in dinlemeye korktuğu şarkının sözlerin de buluruz birbirimizi.
Kim bilir, belki bir filmin en acıklı sahnesin de dökeriz yaşlarımızı, beraber izleyemediğimiz...
Belki aynı otobüste yolculuğa çıkarız, birbirimizden haberimiz olmadan.
Sen cam kenarında,
ben canının kenarında bitiririz yolu...
Bilmiyoruz, belki de aynı türkülere kulak verdik,
aynı kaldırımlara bastık,
aynı saatlerde ıslandık.
Ya aynı sokak lambasının altından geçtiysek?
Bilmiyoruz...
Belki de hep aynı acılara ağlamışızdır seninle.
Ama bilmiyoruz işte.
Kim bilir, belki aynı sokak kedisinin başını okşadık,
aynı köpekten korktuk,
aynı kuşun kanatlarına takıldı aklımız, aynı gökyüzüne uçtu. Belki hep aynı masal'ın sonunu sevdik,
aynı saatler de uyuduk,
aynı saatler de uyandık.
Belki birbirimizi farkı yerler de ama, hep aynı anlarda bekledik.
Sen Galata'da,
Ben Kadıköy rıhtım' da...
Bekledik de,
hiç gelmedik işte.
Hep aynıları yaşamışsak da,
hiç yan yana yazılmadık seninle.
Yapamadık işte, olduramadık bizi.
Aynı hayatta, ayrı yaşıyoruz şimdi.,,,
kahraman tazaoglu