Bütün
duygu ve düşüncelerimi dile getirebilseydim, size

şunları
söylemek isterdim:

Sürekli
bir büyüme ve değişme içindeyim. Sizin çocuğunuz

olsam
da sizden ayrı bir kişilik geliştiriyorum. Beni tanımaya

ve
anlamaya çalışın.

Deneme
ile öğrenirim. Bana ayak uydurmakta güçlük

çekebilirsiniz.
Bana oyunda, arkadaşlıkta, ve uğraşlarımda

özgürlük
tanıyın. Beni her yerde, her işimde koruyup

kollamaya
çalışmayın.

Davranışlarımın
sonuçlarını kendim görürsem daha iyi

öğrenirim.
Bana yanılma payı bırakın. Kendi işimi kendim

görmeye
alıştırın. Büyüdüğümü başka nasıl anlarım?

Büyümeyi
çok istiyorsam da ara sıra yaşımdan küçük

davranmaktan
kendimi alamıyorum. Bunu önemsemeyin. Ama

siz beni şımartmayın.
Hep çocuk kalmak isterim sonra. Her

istediğimi elde edemeyeceğimi biliyorum. Ancak siz verdikçe

almadan edemiyorum. Bana yerli yersiz söz de vermeyin.

Sözünüzü tutmayınca sizlere güvenim azalıyor.

Bana kesin ve kararlı davranmaktan çekinmeyin. Yoldan

saptığımı görünce beni sınırlayın. Koyduğunuz kurallar ve

yasakların hepsini beğendiğimi söyleyemem. Ancak, hiç

kısıtlanmayınca ne yapacağımı şaşırıyorum. Tutarsız

davrandığınızı görünce hem bocalıyor, hem de bundan

yararlanmadan edemiyorum.

Beni dinleyin. Öğrenmeye en yatkın olduğum anlar, soru

sorduğum anlardır. Açıklamalarınız kısa ve açık olsun.

Öğütlerinizden çok davranışlarınızdan etkilendiğimi

unutmayın. Beni eğitirken ara sıra yanlışlar yapabilirsiniz.

Bunları çabuk unuturum. Ancak birbirinize saygı ve sevginizin

azaldığını görmek beni yaralar ve sürekli tedirgin eder.

Çok konuşup çok bağırmayın. Yüksek sesle söylenenleri

pek duymam. Yumuşak ve kesin sözler bende daha iyi iz

bırakır. “Ben senin yaşında iken...” diye başlayan söylevleri

hep kulak ardına atarım.

Küçük yanılgılarımı büyük suçmuş gibi başıma kakmayın.

Beni, korkutup sindirerek, suçluluk duygusu aşılayarak

uslandırmaya çalışmayın. Yaramazlıklarım için beni kötü

çocukmuşum gibi yargılamayın. Yanlış davranışım üzerinde

durup düzeltin. Ceza vermeden önce beni dileyin. Suçumu

aşmadığı sürece cezama katlanabilirim.

Beni yeteneklerimin üstünde işlere zorlamayın. Ama

başarabileceğim işleri yapmamı bekleyin. Başarmam için beni

destekleyin. Hiç değilse çabamı övün. Bana güvendiğinizi belli

edin. Beni başkalarıyla karşılaştırmayın; umutsuzluğa

kapılırım.

Benden yaşımın üstünde olgunluk beklemeyin. Bütün

kuralları birden öğretmeye kalkmayın. Bana süre tanıyın.

Yüzde yüz dürüst davranmadığımı görünce ürkmeyin. Beni

köşeye sıkıştırmayın, yalana sığınmak zorunda kalırım. Sizi

çok bunalttığım sırada bile soğukkanlılığınızı yitirmeyin.

Kızgınlığınızı haklı görebilirim, ama beni aşağılamayın. Hele

başkalarının yanında onurumu kırmayın. Unutmayın ki ben de

sizi yabancıların yanında güç duruma düşürebilirim.

Bana haksızlık ettiğinizi açıklamaktan çekinmeyin. Özür

dileyişiniz size olan sevgimi azaltmaz; tersine, beni size daha

çok yaklaştırır.

Aslında ben sizleri olduğunuzdan daha iyi görüyorum.

Bana kendini zi yanılmaz ve erişilmez göstermeye

çabalamayın. Yanıldığınızı görünce üzüntüm büyük olur.

Biliyorum, ara sıra sizi üzüyor, belki de düş kırıklığına

uğratıyorum. Bana verdikleriniz yanında benden

istediklerinizin çok olmadığını da biliyorum. Yukarda

sıraladığım istekler çok geldiyse bir çoğundan vazgeçebilirim;

yeter ki beni ben olarak seveceğinize olan inancım

sarsılmasın.

Benden, “örnek çocuk” olmamı beklemezseniz, ben de

sizden kusursuz ana baba olmanızı beklemem. Sevecen ve

anlayışlı olmanız bana yeter.

Sizin çocuğunuz olarak doğmak elimde değildi. Ama

seçme hakkım olsaydı, sizden başka kimsenin çocuğu olmak

istemezdim.

                                            Sevgiler cocugunuz