Bugün yine günlerden sendin.
Yine sendeki sen vardın.
Hiç umut etmediğim anda karşimdaydın.
Öylesine sessizce duruyordun.
Bende senin kırıklığın vardı.
Uzun süre bakıştık öylece.
Sonra senin yüzünde gülümsemeler belirti..
Hadi konuş anlat susma .
Benle ilgili bildiklerini söyle diyordun.
Konuştukça birşeyler söylemek istiyordun sonra susuyordun.
İnanmak istemesende şaşırıyordun.
Merakın öndeydi senden.
Bir tarafta o küçümseme anlayışın inkâr etmeye calişman vardı.
Diğer tarafta kaderınden kaçamayacağını anlayısın.
Kaderin kaderimdir deyişim kaldı kulağında.

Insan umutlarini yitirdigi zaman,
Hayatin anlaminida unuturmus.
Yasarmis ruhsuz bir beden gibi.
Yasarmis yinede...
Beklentileri alip basini uzaklara gidermis.
Bekleyenide ...
Hayat bu iste,
Önce yasatirmis , sonra ögretirmis.
Herseyle yasamayi.