Beyoğlu aynı sabah elimde bir flüt
yırtık elbisem ve sıradan namelerin bir günü
yere bir karton serip oturdum üstüne
8 senesi böyle geçti nerdeyse ömrümün

saçlarım sarıydı gözlerim umut yolcusu
hep acımsar bakışlara çarpıyordum doğrusu
ne gelecek korkusu ne ahiretin sorgusu
üflüyorum sadece önümde eski gofret kutusu

beklentim çok para değil biraz sevgi taklidi
saati öğrendim ve bir buçuk tu tahmini
bir araba geçti caddeden çamuru ıslattı
gerek yoktu buna zaten gözüm hep ıslaktı

karşı kaldırımda bir çocuk avucunda mızıka
aynı benim gibiydi onunda içinde sızı var
insanlar gülmüyor ve gri tonda ciddiler
belki biz değil kaderdi bu oyunda mızıkan