Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim ,ya da asla birini severken karşılığını beklemedim...Dostluğuma değer biçmedim,sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim...Sevdiysem sonuna kadar gittim,bitirdiysem öldürse de hasreti geriye... ...dönmedim... Bazen çok kırıldım,bazen belki de kırdım...Ama hata insana mahsustur dedim..Affettim , af diledim..Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim..Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.Belki de içten içe sinsice güldüler...Ama asıl unuttukları şuydu...Ben aldanmadım...Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar... Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için...Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için......Oysa ben hiç insan kaybetmedim...Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar... 
-----
sên ' qönLümün yüKüsün ' omZumun DêqiL...AyPaRCaM 

Düşlerin yorgun hüznü mü saklı her bir zerremde.? Yoksa varolmanın, mutluluğu mu..? Belli değil...
-----
sên ' qönLümün yüKüsün ' omZumun DêqiL...AyPaRCaM 

sevgi
güctür hakkikatın bahcesinde; hakkikatın farkındalık anlamından uzak
olan sevginin ne anlama geldigini bilmez, bir ırmaktır akar sevgi,
korkanlar hep arabesk bir yasamı kendilerine layık görürler ki buda
sevginin nasıl ihanete ugrayıp karanlıgın baslamasıdır ,sevginin
carpıtılması, karanlıgın yasam suyudur ,varın görün gücün nerde
kayboldugunu varın görün barısın savasın telasını !!! ?iste böyle iki gözüm..